ԱԶԳԱՅԻՆ ՊԵՏՈՒԹՅԱՆ ԱՐԴԻԱԿԱՆԱՑՄԱՆ ԱՌԱՆՁՆԱՀԱՏԿՈՒԹՅՈՒՆՆԵՐԸ ԳԼՈԲԱԼԱՑՄԱՆ ԳՈՐԾԸՆԹԱՑՈՒՄ

Հոդ­վա­ծում հա­մե­մա­տութ­յան մեջ ու­սում­նա­սիր­ված է Եվ­րո­պա­յում (1648թ. Վեստ­ֆալ­յան պայ­մա­նագ­րից հե­տո) և հետ­խորհրդ­ա­յին նոր ան­կա­խա­ցած տա­րա­ծութ­յուն­նե­րում ազ­գա­յին-պե­տութ­յան ար­դիա­կա­նաց­ման օ­րի­նա­չա­փութ­յուն­ները և­ ա­ռանձ­նա­հատ­կութ­յուն­նե­րը: Ե­թե Եվ­րո­պա­յում ազ­գա­յին-պե­տութ­յուն­նե­րը ձևա­վոր­վե­ցին որ­պես պե­տու­թյու­նա­կենտ­րոն և հիեր­ար­խիկ ինս­տի­տուտ, ա­պա ար­դի գլո­բա­լաց­ման գոր­ծըն­թաց­նե­րում նրա արդ­յու­նա­վե­տու­թյու­նը­ պայ­մա­նա­վոր­ված է «վա­զող» ար­դիա­կա­նաց­մամբ և­ ա­րա­գաց­ված ա­պա­կենտ­րո­նաց­մամբ: Արդ­յուն­քում «արդ­յու­նա­վետ պե­տութ­յան» փո­խա­րեն ա­ռա­ջա­ցել են «չկա­յաց­ած պե­տութ­յուն­ներ»: Գլո­բա­լաց­ման գոր­ծըն­թացն արդ­յու­նա­վետ է, երբ տե­ղի է ու­նե­նում ինք­նիշ­խան ազ­գա­յին-պե­տու­թյան ար­դի­ա­կա­նա­ցում` հա­նուն հա­մաշ­խար­հա­յին քա­ղա­քա­կա­նու­թյան մեջ սե­փա­կան «Ես»-ի ինք­նութ­յան ա­դիա­կա­նաց­ման պահ­պան­ման և մր­ցու­նակ մաս­նակ­ցութ­յան` ի հա­կա­դրու­թյուն մրցակ­ցող քա­ղա­քա­կան, տնտե­սա­կան միա­վո­րում­նե­րի ա­ճող ճնշմա­ն: